Emoties geven kleur aan ons leven, daar is iedereen het over eens. In onze emoties zijn we zo persoonlijk herkenbaar. Wie kent ze niet: de 'drama-queen', of 'mister miserable' etc. Maar emoties kunnen vermoeiend zijn, voor jezelf en je omgeving. Ik bedacht me dat ik weleens wat minder emotie zou willen hebben. De effecten zijn ook niet altijd zo bevredigend voor mij en mijn omgeving. Gelijkmoedigheid is dan een kwaliteit die mij daarin zou kunnen helpen. Wat er lastig aan is, is dat ik me 'gelijkmoedigheid' niet zo goed kan voorstellen. Bovendien lijkt het leven mij ook wat saai zo zonder temperament. Althans dit was de opvatting, die ik tot enige tijd terug erop na hield. Tot het ineens tot me doordrong dat wat ik voor temperament laat doorgaan in de regel een misleidende, diepere laag in zich draagt (tenminste bij mij lijkt dat zo te zijn). Onder het mom van 'temperament' laat ik uit de losse pols wat 'losse flodders' schieten. Als ik goed naar deze losse flodders kijk, zie ik zeer geregeld dat ik iets bij een ander neerleg, waar ik bijvoorbeeld zelf te beroerd voor ben, of dat ik iets bij mezelf goed praat (recht praten wat krom is). Ja, ja, zo gaat dat soms. Maar ik heb mezelf (en mijn omgeving) beterschap beloofd. Ethiek is nooit ver weg, ook niet in het dagelijkse leven.
De volgende uitspraak van Dzogchen Ponlop Rinpoche geeft me te denken.
'Emoties krijgen hun macht
van een simpele, maar diep gewortelde bron;
ons gebrek aan zelfkennis'
Mijn meditatie helpt me met het 'temmen van de geest', waardoor ik de subtiele (en minder subtiele) bewegingen van mijn eigen geest/mind beter kan waarnemen. Mindfulness en Awareness zijn mijn belangrijkste gereedschappen. Dagelijkse oefening maakt me beter en zo word ik een aangenamer en evenwichtiger mens (ook voor mezelf prettig). 'Het Zelf' leren kennen is een belangrijk uitgangspunt in ons aanbod.