Emoties geven kleur aan ons leven, daar is iedereen het over eens. In onze emoties zijn we zo persoonlijk herkenbaar. Wie kent ze niet: de 'drama-queen', of 'mister miserable' etc.  Maar emoties kunnen vermoeiend zijn, voor jezelf en je omgeving. Ik bedacht me dat ik weleens wat minder emotie zou willen hebben. De effecten zijn ook niet altijd zo bevredigend voor mij en mijn omgeving. Gelijkmoedigheid is dan een kwaliteit die mij daarin zou kunnen helpen. Wat er lastig aan is, is dat ik me 'gelijkmoedigheid' niet zo goed kan voorstellen. Bovendien lijkt het leven mij ook wat saai zo zonder temperament. Althans dit was de opvatting, die ik tot enige tijd terug erop na hield. Tot het ineens tot me doordrong dat wat ik voor temperament laat doorgaan in de regel een misleidende, diepere laag in zich draagt (tenminste bij mij lijkt dat zo te zijn). Onder het mom van 'temperament' laat ik uit de losse pols wat 'losse flodders' schieten. Als ik goed naar deze losse flodders kijk, zie ik zeer geregeld dat ik iets bij een ander neerleg, waar ik bijvoorbeeld zelf te beroerd voor ben, of dat ik iets bij mezelf goed praat (recht praten wat krom is). Ja, ja, zo gaat dat soms. Maar ik heb mezelf (en mijn omgeving) beterschap beloofd. Ethiek is nooit ver weg, ook niet in het dagelijkse leven.

De volgende uitspraak van Dzogchen Ponlop Rinpoche geeft me te denken.

'Emoties krijgen hun macht

van een simpele, maar diep gewortelde bron;

ons gebrek aan zelfkennis'

Mijn meditatie helpt me met het 'temmen van de geest', waardoor ik de subtiele (en minder subtiele) bewegingen van mijn eigen geest/mind beter kan waarnemen. Mindfulness en Awareness zijn mijn belangrijkste gereedschappen. Dagelijkse oefening maakt me beter en zo word ik een aangenamer en evenwichtiger mens (ook voor mezelf prettig). 'Het Zelf' leren kennen is een belangrijk uitgangspunt in ons aanbod.

In een periode van mijn leven (ik was ongeveer 40 jaar oud) ging ik onder de nodige werkstress gebukt en ontwikkelde ik allerlei fysieke klachten. Binnen een periode van een half jaar kreeg ik eerst een slijmbeursontsteking aan mijn linkerschouder en later aan mijn rechterschouder. Het was duidelijk dat ik de signalen van links niet begrepen had. En dan nog; stel je voor dat je met de auto naar je werk moet rijden en met de rechterarm niet kan schakelen vanwege die slijmbeursontsteking; ........ dan doe je dat toch gewoon met je linkerhand. Enfin, ik heb geen brokken gemaakt, maar het is wel duidelijk dat het negeren van lichamelijke signalen nergens goed voor is. Uiteindelijk was ik binnen afzienbare tijd weg van die werkplek en sloeg ik een volledig andere professionele weg in.

Deze herinnering werd onlangs getriggerd door een gedicht van Menno Wigwam (uit de gedichtenbundel: Slordig met geluk) dat in op 23 januari in de bijlage Letter & Geest van Trouw stond afgedrukt. Het beschrijft de harde constatering van iemand die reflecteert op zijn onverwachte ziekenhuisopname.

Afscheid van mijn lichaam

Waarom, mijn lichaam, was je mij zo weinig waard?

Waarom bleef ik zo koppig tronen in mijn hoofd

en woonde ik mezelf zo hevig uit?

O ja, ik hield van wijn, van zwaar doorrookte feesten,

lucide katers en oneindig gulle lakens.

Zo leefde ik verlicht mijn tijd aan stukken.

Nu lig ik op een zaal, mijn hart, die logge spier,

verlaat me, laf als een gedicht laat het me staan

en voor het eind van deze avond zakt de dood

                    mijn longen in.

De zon was mij nooit opgevallen als hij niet

steeds onderging. Geen lucht, geen flonkering, geen hoop.

Waarom, mijn lichaam, heb ik je nooit geloofd?

Gevonden, een prachtige uitspraak van Gordon Hempton (met dank aan Terry)

´Silence is not the absence of something but

the presence of everything'

Als je leert om 'stiltemomenten' te creëren, zul je vaker dit soort ervaringen hebben. Het begint altijd met stoppen waar je mee bezig bent en de ruimte die dan onstaat niet direct opvullen met zich opdringende gedachten en gevoelens. Het is net zoiets als de ruimte tussen de woorden en de stilte tussen de noten in de muziek. Zonder die stilte is er geen melodie.Luister bijvoorbeeld naar Arvo pärt Alina, of naar Gnossiennes van Erik Satie dan begrijp je wat ik bedoel.

Met een houding, waarin ruimte is voor verwondering, kan als vanzelf zo'n stiltemoment ontstaan. En wat ervaar je dan?

Verder zijn er legio momenten die tot een stiltemoment kunnen leiden zoals bij een zonsopgang en zonsondergang..

Een mooi kenmerk van deze stiltemomenten is het ontbreken van een duidelijk 'IK'. Het is immers vooral een ervaren van wat er 'AL' is. We maken contact met wat er 'AL' is en het effect is dat we onszelf gedragen kunnen voelen door de stilte. Het heeft een voedend effect om met de stilte contact te maken en een ieder die te weinig stilte ervaart, zal merken dat zijn accu sneller leeg raakt. Een ander effect is dat je door voldoende in de stilte te verkeren je ook makkelijker geïnspireerd kunt worden. Deze creativiteit wordt dan als het ware vrijgemaakt.

Zo in deze donkere dagen heb ik mijn pen weer opgepakt. Ter inspiratie voor de winterretraite straks in januari. Goede feestdagen en leef met zorg voor de Liefde in het komende jaar.

Diepste Donker

De woeste winden nodigen niet uit

De ruige regenbuien nodigen niet uit

Het diepste donker dat mij teneinde leert

Keer om, trek terug, de winterwil regeert

De natuur, bruin, braak, guur en koud

De sappen in het diepste hout

Alle vruchten lang geleden losgelaten,

gegrond in het oude jaar.

Nu onwetend,

geen verwachting in de tijd,

overgave aan oeroude ritmes

eenzijn zonder zorgen

Meer niet!

En wie ben ik dan?

Janke Vaartjes maakte een bijpassende foto

Voor Joke, mijn lief,

In Jou

Is het mysterie van de vrouw zo mooi te zien

In Jou

Is het moederschap in de volle breedte zichtbaar

In Jou

Zijn geven en ontvangen als de getijden zelf gevormd

In Jou

Is de rustige directe aanwezigheid van volwassen wijsheid

In jou

Heeft de harmonie zichzelf gevonden

In jou

Ontvouwt zich de eenvoud van ZIJN

Door Jou

Laat de diepte van de bron zich zien aan wie het kan zien

Met Jou

Is er de ruimte van humor en speels ontdekken

Met Jou

De tijd van schoonheid en eenheid ervaren

Met Jou

In vertrouwen te leven en werken